Χρωματική συνουσία

Τα μεταμορφωτικά σχολεία της ζωής τα συναντάς απρόσμενα στις οδούς των περιπετειών σου. Εμφανίζονται σχεδόν πάντα απρόσκλητα… κι αν είσαι έτοιμος να βουτήξεις στη μαθήτευση, σε μυούν σε έναν κόσμο που ποτέ δεν θα μπορούσες να προσεγγίσεις και να αγγίξεις με την απλή λογική και την τυπική διδασκαλία.

Οι άνθρωποι που συνεργάζονται μαζί μου και έχουν ως στόχο της συνεργασίας μας, την συναισθηματική τους ευδαιμονία, με ακούν συχνά να τους λέω πως τα συναισθήματα είναι σαν τα νεροχρώματα.

Τα νεροχρώματα ή γνωστά ως ακουαρέλες έχουν το δικό τους μοναδικό χαρακτήρα. Μοιάζουν σα να έχουν τη δική τους νοημοσύνη, αλλά και την ικανότητα να αποφασίζουν εκείνα για το που θέλουν να πάνε, τι θέλουν να σχηματίσουν, τι θέλουν να γίνουν.

Η εμπειρία τέχνης με αυτά, αποτελεί για εμένα ένα μοναδικό σχολείο στον κόσμο των συναισθημάτων και η σχέση μου μαζί τους ξεκινά από τα παιδικά μου χρόνια.

Σήμερα αυτή η σχέση έχει μετασχηματιστεί σε περιπέτειες χαλάρωσης, αποφόρτισης, αλλά και μύησης. Περιπέτειες που δεν έχουν ως στόχο την τελείωσή μου ως καλλιτέχνη, αλλά την μύησή μου ως ερασιτέχνη, (έρως + τέχνη), στα ενδότερα αυτού που αποκαλούμε ύπαρξη και ζωή.

Κάθε τι που μαθαίνουμε χρειάζεται συνδυασμό τέχνης και τεχνικής. Όμως, όταν μαθητεύουμε μέσα από τις περιπέτειες της ζωής μας, ξεδιπλώνεται ένα άλλο, διαφορετικό και αλλόκοσμο σχολείο.

Οι ακουαρέλες, στην δική μου ματιά, είναι μια συναισθηματική περιπέτεια.

Τα συναισθήματα δεν είναι και δεν θα γίνουν ποτέ μέρος κάποιας συνταγής. Είναι ο γλύπτης που σμιλεύει και αποκαλύπτει την ομορφιά του ανθρώπου. Ειδικά όταν πάψεις να τον πολεμάς ή να τον κυνηγάς.

Ακουαρέλες και συναισθήματα έχουν τους δικούς τους κανόνες. Κανόνες που μαθαίνεις μονάχα όταν σταματήσεις να νομίζεις πως γνωρίζεις πως λειτουργούν και αφεθείς να σου δείξουν την αληθινή τους λειτουργία.

Τους κανόνες αυτούς τους έχω ονομάσει «οι αρχές αφύπνισης της ομορφιάς της ανθρώπινης ύπαρξης».

Μερικοί από αυτούς είναι η αλλαγή, ο μετασχηματισμός, το μήνυμα, η σοφία, η ανδρεία, η ανάσταση, το κάλεσμα, η αποκαθήλωση, η σωφροσύνη, η ελευθερία, η ένωση, ο έρωτας, η υπομονή, το γίγνεσθαι.

Όταν αγγίζω τα πινέλα για να ζωγραφίσω, έχω μία πρώτη εικόνα στο μυαλό μου για το που θέλω να βρεθώ, αλλά ποτέ δεν ξέρω που θα εκπληρωθεί τελικά το ταξίδι, αφού αναλάβουν τα χρώματα. Κάθε προορισμός είναι μοναδικός, ακόμη και αν προσπαθήσω να αναπαράγω μία προηγούμενη εμπειρία.

Ξεκινώ για μια ακρογιαλιά, μα δεν ξέρω αν θα την βρω στην ανατολή της ή στην δύση. Αν θα έχει γλύκα ή ταραχή, αν θα είναι ήσυχη ή γεμάτη ζωή, αν θα είμαι και εγώ εκεί ή απλά θα την ατενίζω ως μνήμη από το παρελθόν μου ή ακόμη και αν θα είναι μια ματιά στο μέλλον μου.

Και εκεί που νιώθω πως όλα έχουν συνδεθεί και μοιάζουν να παίρνουν μορφή, μια μη αναμενόμενη πινελιά, αλλάζει όλο το τοπίο και με οδηγεί σε έναν άλλο κόσμο, που δεν είχα διακρίνει, όταν νόμιζα πως αντίκρισα τον προορισμό.

Μία μοναδική εμπειρία που χρειάζεται να αφήσεις τα χρώματα να γίνουν αυτό που εκείνα θέλουν, ενώ ταυτόχρονα χρειάζεται να τους προσδώσεις και λίγο από τον προσωπικό σου ρυθμό για να μην καταλήξουν να μοιάζουν με ακυβέρνητη μουτζούρα στον χάρτη της ζωής σου.

Όπως ακριβώς και τα συναισθήματα.

Σαν ατίθασα άλογα, που…
όταν τα νιώσεις και σε νιώσουν…
όταν συνδεθούν οι ρυθμοί σας…
όταν σε εξημερώσουν και τα εξημερώσεις…
συνυπάρχετε ελεύθερα και κατευθύνεστε στον κόσμο της ομορφιάς σου…

Στον κόσμο που μπορείς να είσαι απαλλαγμένος από όσα σου στερούν την ελευθερία και την μάθηση σε αυτό που αληθινά είσαι.

Ενώ ταυτόχρονα σε μυούν στη σωφροσύνη, μιας και η παρατεταμένη έκθεση σε κάποια χρώματα μπορεί να βλάψει την υγεία σου, αφού είναι τοξικά για τον άνθρωπο, όπως ακριβώς και κάποια συναισθήματα. 

Όλα χρειάζονται ισορροπία ή μεσότητα όπως σοφά μας δίδαξε ο Αριστοτέλης...

Και όταν αυτό το επιτυγχάνουμε, τα συναισθήματα ποτίζουν το παλάτι της υπόστασής μας με χρώματα, μελωδίες, ευωδιές και γεύσεις.

Αφήνοντας το τιμόνι σε αυτά και εκείνα σε εσένα, βρίσκεις τον εαυτό σου να οδηγείται στην λύση του μυστηρίου του ποιος πραγματικά είσαι.

Και όταν κατακτήσεις την γνώση της ευδαιμονίας του συναισθήματος, τότε εισέρχεσαι σε ένα νέο κόσμο, τον κόσμο της έμπνευσης.

Γι' αυτό μην πολεμάς τα συναισθήματά σου...
Μην τα πνίγεις...
Μην τα αποφεύγεις...
Μην τα φοβάσαι...

Άκουσέ τα!
Άγγιξέ τα!
Ζήσε τα!

Άσε τα να σε ελευθερώσουν και να σε σμιλέψουν σε αυτό που είσαι προορισμένος να είσαι.

Άσε τα να σε καλλιτεχνήσουν!

Αν θέλεις να διαβάζεις περισσότερα άρθρα σαν και αυτό, γίνε μέλος της παρέας μας, κάνοντας την εγγραφή σου στο NewsLetter του Compose a DreamLife.