Έμπνευση... η τρυφερή πνοή

Έχεις νιώσει ποτέ την έμπνευση να εκρήγνυται μέσα σου;

Εκείνη που σε μεταμορφώνει σαν σε αγγίξει και νιώσεις το φως της.

Μοιάζει σαν να βιώνεις ένα διαφορετικό είδος θαύματος. Αυτό που θαυματοποιεί επί του εσωτερικού κόσμου.

Αν μπορούσα να βρω μια λέξη να πλησιάζει αυτό που έχω βιώσει όταν με αγγίζει, ίσως να έλεγα πως η λέξη ανάσταση είναι η πιο κοντινή.

Τόσο μεγαλειώδης εμπειρία. Δοσμένη με τόση αγάπη από την τρυφερή κυρία, που έρχεται ανύποπτα και περνώντας μέσα από όλο το είναι, το αλλάζει για πάντα.

Μπορεί να έρθει και να ψιθυρίσει μια νέα μελωδία ή νέους στίχους. Μπορεί να έρθει και να σου αποκαλύψει μαθηματικές και φυσικές εξισώσεις ή ακόμη γνώσεις και μυστικά. Αλλά μπορεί και να έρθει για να εμφυσήσει την ίδια την απλή καθημερινή ζωή.

Έρχεται και Φέρνει Ζωή!

Ίσως γι' αυτό και πολλοί να βγαίνουν στο κατόπι της με μια απόχη στο χέρι. Λες και είναι πεταλούδα. Την κυνηγούν και την κορτάρουν με τόλμη και περίσσιο σθένος. Της τάζουν μαλάματα μήπως και την δαμάσουν.

Μα εκείνη δεν ανταποκρίνεται σε τέτοιου είδους πρωτόγονες ερωτοτροπίες. Δεν ανταποκρίθηκε ποτέ.

Έχουμε φαντασιωθεί χίλια σενάρια για το που κατοικεί, το πότε και το γιατί εμφανίζεται. Αν πας εσύ σε αυτήν ή αν έρχεται εκείνη και σε βρίσκει. Και κυρίως αναπτύξαμε την ψευδαισθητική πεποίθηση πως είναι αποκλειστικό προνόμιο της κάστας των ιδιαίτερα ταλαντούχων ανθρώπων αυτού του πλανήτη.

Όσο και αν προσπαθήσαμε να την ερμηνεύσουμε, να την καταλάβουμε, ένα είναι το σίγουρο. Τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά από αυτά που υποθέτουμε και φανταζόμαστε ως άνθρωποι για Εκείνη...

Έχουμε παρανοήσει αυτήν την Τρυφερή Κυρία!

Δεν μπορώ να σου πω ποια είναι...
Πως θα μπορούσα άλλωστε;
Πότε δεν αποκαλύπτεται μονομιάς ολόκληρη στα μάτια κάποιου.

Ο καθένας που επισκέπτεται έχει ένα μικρό μερτικό σε μία πτυχή της. Και αυτό είναι όλο, όσο μπορούν τα ανθρώπινα μάτια να δουν από Εκείνη.
Ποτέ ολόκληρη.
Εξάλλου πως να χωρούσε ολόκληρη μέσα σε ένα μικρούλι δοχείο.

Παρόλα αυτά, υπάρχουν και κάποιοι που εξαιρούνται από αυτόν τον κανόνα. Κάποιοι που αντέχουν να κυλά μέσα τους συνεχώς. Αυτοί, σταδιακά, την γνωρίζουν σχεδόν ολόκληρη μέσα από τα χρόνια της συνεχόμενης ροής της, εντός τους.

Όμως αυτούς δεν θα τους ακούσεις ποτέ να την περιγράφουν. Είναι πολύ απασχολημένοι να την ζουν.

Εμείς οι άνθρωποι πάντα ψάχνουμε να την βρούμε ΜΟΝΟ για να πάρουμε από εκείνη.
Αυτή είναι η αλήθεια μας.
Πηγαίνουμε και χτυπούμε την πόρτα της κάθε φορά για να πάρουμε.
Μόνιμα απευθυνόμαστε προς αυτήν με χίλια αιτήματα στα χέρια.
Μα ποτέ για να της προσφέρουμε κάτι.

Τις περισσότερες φορές που θα χτυπήσουμε την πόρτα της δεν θα ανοίξει. Και κάποιες φορές μπορεί να μην μας ανοίγει και για χρόνια.

Όχι γιατί είναι ακατάδεκτη. Αντίθετα! Είναι πάντα πρόθυμη να προσφέρει!

Το να καταφέρει κανείς να την κάνει να ανοίξει την πόρτα της είναι το πιο απλό πράγμα.
Και φυσικά δεν ψεύδομαι όταν σου το γράφω τούτο.
Είναι πράγματι πολύ απλό. Αλλά, εμείς οι άνθρωποι, όπως ξέρεις, δυσκολευόμαστε πολύ με όλα τα απλά. Και αυτή είναι τόσο απλή...

Ας περιηγηθούμε σε κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της, ώστε να προσεγγίσουμε απαλά το άνοιγμα της θύρας της, όπως απαλά μας προσεγγίζει και εκείνη...

Η Έμπνευση δεν είναι ποτέ εξωτερική.

Ποτέ δεν θα την βρεις να έρχεται απ' έξω.

Μόνο εκ των έσω αποκαλύπτεται.

Η μόνη περίπτωση να νιώσεις πως έρχεται απ' έξω είναι να νιώσεις την ενέργειά της να σε αγγίζει μέσα από το δημιούργημα κάποιου, από τον οποίο πέρασε και του ενέπνευσε το συγκεκριμένο δημιούργημα. Μιας και η έμπνευση δεν εμποτίζει μόνο τον δημιουργό, αλλά και το δημιούργημα.

Παρατήρησε γύρω σου δημιουργήματα τα οποία είναι ποτισμένα από το φως της. Για παράδειγμα το άγαλμα του Ηνιόχου στους Δελφούς. Χιλιάδες χρόνια μετά... και σαν σταθείς εμπρός του, σε πλημυρίζει το φως της παγκόσμιας αλήθειας που εμφύσησε η έμπνευση εντός του καλλιτέχνη. Ή το κείμενο του Πλάτωνα για τον Ηνίοχο και τα άλογά του. Ή οι στίχοι του Διονύσιου Σολωμού (νομίζω δεν εξαιρείται κανένας στίχος του). Ή τις 4 εποχές του Vivaldi. Όποιο δημιούργημα είναι εμπνευσμένα δημιουργημένο, συνεχίζει να απλώνει φως, ομορφιά, αγάπη, πνοή ακόμη και χιλιάδες χρόνια μετά.

Η Έμπνευση δεν είναι λέξεις, σκέψεις και ιδέες που έρχονται και φεύγουν από τον νου.

Δεν έρχεται στο κεφάλι μας η Έμπνευση. Κι ας την προσμένουν εκεί οι περισσότεροι. Δεν είναι σκέψεις, δεν είναι απλώς ιδέες. Είναι κάτι πολύ πέρα από αυτές...

Μετατρέπεται σε λέξεις, σκέψεις και ιδέες ώστε να καταλάβουμε τα όσα κόμισε εντός μας. Μεταφράζεται, γιατί εμείς δεν ξέρουμε να μιλάμε τη γλώσσα της.

Στάσου μπροστά σε δυο εμπνευσμένους στίχους με σιωπή στον νου και θα ακούσεις την απαλή πνοή, που άγγιξε τον ποιητή, να σε αγγίζει σαν απαλό ανοιξιάτικο αεράκι. Μείνε σιωπηλός μπροστά στις νότες του εμπνευσμένου συνθέτη και νιώσε το είναι σου να ακολουθεί και να χορεύει τον ρυθμό τους. Αυτό είναι η έμπνευση. Το αεράκι και ο ρυθμός, μα όχι οι λέξεις και οι νότες, (εδώ θωρούμε τις λέξεις και τις νότες ως τα μέσα και όχι ως τα εμπνευσμένα δημιουργήματα που έτσι και αλλιώς είναι από μόνες τους)

Η Έμπνευση είναι μύηση.

Μπορεί να σε προετοιμάζει μήνες και μήνες για να σε επισκεφτεί. Να σε μυεί κάθε μέρα και από λίγο. Κάθε μέρα και σε κάτι διαφορετικό. Ώσπου στο τέλος να σε χρίσει μάρτυρα μίας μικρή αράδας λέξεων, ενός μικρού νοήματος. Μα ακόμη κι αν οι λέξεις είναι λίγες σε πλήθος, εσύ θα έχεις αλλάξει για πάντα και θα έχεις πλουτίσει πολλαπλάσια.

Η Έμπνευση είναι αποκάλυψη. Είναι εσωτερική ανάσταση.

Για να 'ρθει πρέπει να είσαι έτοιμος να αναστηθείς.
Τόσο απλό είναι!
Η έμπνευση δεν πάει σε νεκρούς...

Η Έμπνευση μας επισκέπτεται μέσα από την καρδιά

Το σημείο συνάντησης μαζί της είναι η καρδιά. Εκεί να την περιμένεις. Εκεί θα την βρεις.

Και αφού εισέλθει στην καρδιά, ανεβαίνει στο μυαλό και παίρνει μορφή μέσα από τις ιδέες και τις σκέψεις. Αυτά είναι η μετάφραση της. Οι υπότιτλοι που μπαίνουν για να καταλάβει και το μυαλό, ώστε έπειτα να ψάξει να βρει τα μέσα που θα οδηγήσουν στην υλοποίηση της, αν έχει λόγο να υλοποιηθεί.

Και εδώ είναι που αποκαλύπτεται το μεγαλείο της απλότητας της.

Για να εισέλθει στην καρδιά χρειάζεται η καρδιά να είναι τρυφερό, ανατέλλον άνθος προς το φως.

Μα για να ανοίξει η καρδιά σαν άνθος πρέπει να είναι καθαρή, απαλλαγμένη από τα βάρη και ελεύθερη. Δηλαδή να είναι έτοιμη να λουστεί με τον θείο έρωτα.

Ξέρεις πολλές καρδιές που είναι έτσι;

Το αποτύπωμα της συνάντησης με την έμπνευση ανακλάται πρώτα στην καρδιά. Και η καθαρή, ανάλαφρη και ελεύθερη καρδιά είναι εκείνη που κάνει την πόρτα της Έμπνευσης να ανοίξει.

Τόσο απλό, σαφές και όμορφο!

Μα και τόσο δύσκολο...

Ίσως τώρα να είναι φανερό πως δεν χάνεται η Έμπνευση, εμείς χανόμαστε από αυτήν.

Άλλωστε πόσο καιρό συνεχόμενα μπορεί να παραμείνει μια καρδιά καθαρή; Σκέψου το λίγο...

Όμως μην μπερδευτείς. Η καθαρότητα, η απαλλαγή από τα βάρη και η ελευθερία της καρδιάς δεν σημαίνουν μια καρδιά που δεν ζει ή δεν έχει ζήσει πόνο, θλίψη, θυμό, προδοσία ή ό,τι άλλο.

Καθαρή καρδιά, ελεύθερη και χωρίς βάρη, είναι εκείνη που παρά τα όσα έζησε είναι έτοιμη να αφεθεί στην πνοή για να θεραπευτεί, να εξελιχθεί, να αναστηθεί. Είναι εκείνη που κάθε στιγμή ακούει την αλήθεια της και δεν την πολεμάει.

Και αυτό είναι εμφανές μέσα από τα πραγματικά εμπνευσμένα δημιουργήματα. Παρατήρησε στίχους εμπνευσμένων ποιητών που μιλούν για τον πόνο της καρδιάς τους και δες πως αντί να μένει μια γεύση πόνου στα χείλη, οι λέξεις τους αφήνουν πάντα μια επίγευση τρυφερότητας που ανοίγει διάπλατα έναν δρόμο φωτεινό.

Και αυτό είναι το κριτήριο για να καταλαβαίνεις πότε κάτι έχει φτιαχτεί από την Έμπνευση. Η τρυφερότητα. Κάθε δημιούργημα τέτοιο αγκαλιάζει, φωτίζει, αγγίζει απαλά. Ακόμη και όταν εξιστορεί τα δύσκολα.

Και παρότι μπορεί όλα αυτά να μοιάζουν απαιτητικά, δεν είναι. Καθώς μόνο η καθαρή καρδιά μπορεί να αντέξει να αναστηθεί...

Την επόμενη φορά που θα νιώσεις πως χρειάζεσαι την τρυφερή πνοή της Έμπνευσης στη ζωή σου... κοίτα μέσα... κοίτα την καρδιά σου...

Αν θέλεις να διαβάζεις περισσότερα άρθρα σαν και αυτό, γίνε μέλος της παρέας μας, κάνοντας την εγγραφή σου στο NewsLetter του Compose a DreamLife.